صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۴۲: کجا مرا می گلگون دماغ تازه کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کجا مرا می گلگون دماغ تازه کند که تخم سوخته را ابر داغ تازه کن کجاست سوختگان را دماغ خودسازی به ناخن دگران لاله داغ تازه کند درین بهار که صد جامه خار گردانید نشد که جامه خودسروباغ تازه کند دماغ سافی ما می خورد ز جیحون آب مگر به خون جگر، دل دماغ تازه کند ز خط سیه نشودروز آتشین رویی که داغ کهنه ما را به داغ تازه کند دلی که داغ نهان نیست مجلس افروزش دماغ خود به کدامین ایاغ تازه کند ز داغ سینه من آب وتاب دیگر یافت که تازه رویی گل جان باغ تازه کند درین صحیفه من آن خامه سیه روزم که مغز خشک به دودچراغ تازه کند دمی که صائب ازوبوی صدق می آید چوباد صبح جهان را دماغ تازه کند صائب تبریزی