صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۳۷: نسیم صبح به آن طره دوتا چه کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نسیم صبح به آن طره دوتا چه کند به صدهزار گره یک گرهگشا چه کند ز تیغ برق دل ابر چاک چاک شده است به حسن شوخ سپرداری حیا چه کند طلا ز صحبت اکسیر بی نیاز یود سعادت ازلی سایه هما چه کند نمی توان به دو بیگانه بود زیر فلک دل رمیده به یک شهر آشنا چه کند عنان کشتی دل را به دست غم دادیم به چار موجه تقدیر ناخدا چه کند درین زمانه که زاغان شکرشکن شده اند به استخوان نکند زندگی هما چه کند ز سنگ ناوک ابرام برنمیگردد صلابت سخن سخت با گدا چه کند گره ز غنچه پیکان شود به آتش باز به عقده دل ماناخن صبا چه کند نوشت روزی مارا به پاره دل ما سپهر سفله دگر بیش ازین سخا چه کند ز چشم منتظران ره سفید گردیده است نسیم پیرهن مصر رهنما چه کند نشد حریف فلک چون به دشمنی صائب نهاد بردل خوددست تاخداچه کند صائب تبریزی