صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۲۱: در آن مقام که شاهی به هر گدا بخشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در آن مقام که شاهی به هر گدا بخشند چه دولتی است که مارا همان به ما بخشند سعادت ازلی جو که در گذر باشد سعادتی که ز بال وپر هما بخشند فریب جودفرومایگان مخور زنهار که می کنند ترا خرج تا عطا بخشند هزار پیرهن گل به خار بخشند چه می شود دل صدپاره ای به ما بخشیدند مکن ز بخت شکایت که می شود خودبین به پشت آینه چون رو اگر صفا بخشند دهند اگر به تو دربسته خلد چندان نیست که گوشه ای به تو از عالم رضا بخشند اگر به تنگدلی همچو غنچه صبر کنی ترا هم از گره خود گرهگشا بخشند فلک چو مهره مومین بود به فرمانش به هر که قوت سرپنجه دعا بخشند تن سفالی خود را بهم شکن صائب که در عوض به تو جام جهان نما بخشند صائب تبریزی