صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۲۰: ز خود برآمدگان رستگار می باشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز خود برآمدگان رستگار می باشند ز داروگیر جهان برکنار می باشند ز دل غبار هوس دور کن که مهرویان هلاک آینه بی غبار می باشند چه فارغند ز یاد بهشت مردانی که در مقام رضا پایدار می باشند اگر دهند دو عالم به مطربی مستان همان ز همت خودشرمسار می باشند چه می شود به ته پای خود نگاه کنند جماعتی که به مطلب سوار می باشند ز معنی اند چه بی بهره طفل طبعانی که محو خانه صورت نگار می باشند ز سیل حادثه حرفی شنیده اند، آنها که آرمیده درین روزگار می باشند ز انقلاب ندارند اهل صورت بیم چو آب آینه بر یک قرار می باشند جماعتی که نیند از گداز خود غافل چو شمع شب همه شب اشکبار می باشند سبکروان که زتعجیل عمر آگاهند گرهگشا چو نسیم بهار می باشند چه ساده اند گروهی که با نظربازی به فکر بوس وخیال کنار می باشند بهشت روی زمینند خوبرویانی که در جناغ فراموشکار می باشند اگر به چرخ برآیند صاحبان نظر همان چو نقش قدم خاکسار می باشند چو تخم سوخته صائب ستاره سوختگان خجل ز تربیت نوبهار می باشند صائب تبریزی