صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۱۵: سخنوران که درین بوستان نوا سازند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سخنوران که درین بوستان نوا سازند کباب یکدگر از شعله های آوازند مبین به چشم حقارت شکسته بالان را که در گرفتن عبرت هزار شهبازند چگونه کاسه پرزهر مرگ را نوشند جماعتی که بدآموز نعمت ونازند شوندکامروا چون دعای دامن شب جماعتی که مشکین خطان نظربازند هلاک کنج لب وگوشه های آن چشمم که دلپذیر تر از گوشه های شیرازند ز رفتگان ره دشوار مرگ شد آسان گذشتگان پل این سیل خانه پردازند نمی رسند به معراج گفتگو صائب جماعتی که به دعوی بلند پروازند صائب تبریزی