صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۱۰: سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سمنبران که به لب آبدار چون گهرند به چهره از جگر عاشقان برشته ترند نظر سیاه مگردان به لاله رخساران که برگریز دل ونوبهار چشم ترند به آسیای فلک دانه ای نخواهد ماند چنین که سنگدلان در شکست یکدیگرند خبر ز خرده عیب نهان هم دارند به قدر آنچه ز خود این گروه بیخبرند نفس چو صبح نسازند زیر گردون راست سبکروان که ازین راه دور باخبرند به روشنایی شمع مزار سوگندست که مردگان به ازین زندگان بی اثرند حضور سوختگان مغتنم شمر صائب که روشنان جهان چون ستاره سحرند صائب تبریزی