صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۹۰۵: سحر که چهره خورشید را به خون شستند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سحر که چهره خورشید را به خون شستند گلیم بخت من از آب نیلگون شستند رخ از غبار تعلق چو آفتاب بشوی که گرد پنبه حلاج را به خون شستند صباح روز قیامت چه سرخ رو باشند کسان که رو به قدحهای لاله گون شستند خبر کبوتر چاه ذقن به بابل برد تمام بابلیان دست از فسون شستند به هم پیاله ومینا یکی شدند امشب ز کاسه سر من عقل ذوفنون شستند سخن ز طبع تو صائب گرفت قیمت وقدر جبین شعر به آب گهر کنون شستند صائب تبریزی