صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۸۱۵: بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد که دیده است ز آتش غبار برخیزد؟ چنین که من شده ام پا شکسته، هیهات است که گرد من ز ره انتظار برخیزد اگر به سبزه خوابیده بگذری چون آب به پیش پای تو بی اختیار برخیزد فتد ز سیلی باد خزان به خاک چو برگ ز خاک هرچه به فصل بهار برخیزد چنین که گرد حوادث ز هم نمی گسلد چسان ز آینه دل غبار برخیزد؟ مرا ز خواب گران قد خم برانگیزد ز زیر تیغ اگر کوهسار برخیزد مدار دست ز دامان بیخودی صائب که هرکه مست فتد هوشیار برخیزد صائب تبریزی