صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۸۰۸: ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد مرا ز گرمی پرواز بال و پر سوزد چو لاله می شود از باد صبح روشنتر چراغ هرکه به خونابه جگر سوزد خط مسلمی دوزخ است روز حساب به درد و داغ دل هرکه بیشتر سوزد دلی که سوخته داغ آتشین رویی است در آفتاب قیامت چرا دگر سوزد؟ چگونه خواب نسوزد به دیده تر من؟ رخی که پرتو او آب در گهر سوزد بغیر زنده دلی در جهان چراغی نیست که روز تا به شب و شام تا سحر سوزد چراغ چشم مرا کز رخ تو روشن شد روا مدار که در مجلس دگر سوزد کشیده دار عنان آه و ناله را صائب مباد از دم گرم تو خشک و تر سوزد صائب تبریزی