صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۸۰۰: ز کاوش دلم آزار رنگ می بازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز کاوش دلم آزار رنگ می بازد به پای من چو رسد خار رنگ می بازد اگر ز نغمه سیراب، پرده بردارم هزار غنچه منقار رنگ می بازد نسیم شوخ می پرده در چو تند شود به سینه غنچه اسرار رنگ می بازد به او چه از دل خونین خود سخن گویم؟ که حرف بر لب اظهار رنگ می بازد شکسته رنگ نگشتی ز عشق، ای بیدرد ز عشق، چهره دیوار زنگ می بازد ز ساده لوحی اگر با رخش حریف شود گل شکفته (چه) بسیار رنگ می بازد کسی چه تحفه به بازار روزگار برد؟ که گل ز سردی بازار رنگ می بازد اگر به صورت دیبا نگاه تلخ کنی ز چهره تا گل دستار رنگ می بازد چه حرف از گل تسبیح می زنی صائب؟ خمش که سنبل زنار رنگ می بازد صائب تبریزی