صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۹۲: دل شکسته من درد را دوا گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل شکسته من درد را دوا گیرد نمک به دیده من رنگ توتیا گیرد چنین که من ز لباس تعلق آزادم عجب که پهلوی من نقش بوریا گیرد به خصم کینه نورزد دل ستمکش من چراغ کشته من جانب صبا گردد گر از کمین بناگوش خط برون ناید دگر که داد مرا از تو بیوفا گیرد؟ چنان رمیده ز آسودگی دلم صائب که همچو زلف پریشانی از هوا گیرد صائب تبریزی