صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۶۱: خوش آن که چون گل ازین باغ خنده رو گذرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن که چون گل ازین باغ خنده رو گذرد چو برق بر خس و خاشاک آرزو گذرد گره ز غنچه پیکان به عطسه بگشاید اگر نسیم بر آن زلف مشکبو گذرد ملایمت سپر سیل حادثات بود شراب شیشه شکن مشکل از کدو گذرد به سرعتی که کند سیر، ماه در ته ابر ز پیش چشم من آن آفتاب رو گذرد کسی که حفظ کند آبروی غیرت را تمام مدت عمرش به یک وضو گذرد سیاهروی بود پیش اهل حال کسی که همچو خامه مدارش به گفتگو گذرد به آفتاب جهانتاب می رسد صائب سبکروی که چو شبنم ز رنگ و بو گذرد صائب تبریزی