صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۵۵: قدم به چشم من خاکسار نگذارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قدم به چشم من خاکسار نگذارد ز ناز پا به زمین آن نگار نگذارد امیدوار چنانم که جذب عشق مرا میان اهل هوس شرمسار نگذارد رسید نوبت خط، بیش ازین مروت نیست که دست بر دل من آن نگار نگذارد چها کند به دل بیقرار من شوخی که آب آینه را برقرار نگذارد به آه و ناله من ره که می تواند بست؟ مرا به خلوت اگر پرده دار نگذارد کسی که بار ز دل بر نمی تواند داشت به دوش خلق همان به که بار نگذارد به نامرادی و بی حاصلی خوشم، ترسم به حال خویش مرا روزگار نگذارد توقعی که مرا از سپهر هست این است که آرزوی مرا در کنار نگذارد به خار خار محبت امیدها دارم که زیر خاک مرا برقرار نگذارد به خون خویش زند غوطه راه پیمایی که پا شمرده درین خارزار نگذارد رسد به آب بقا پاک طینتی صائب که دل به هستی ناپایدار نگذارد صائب تبریزی