صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۴۷: خوش آن که از دو جهان گوشه غمی دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آن که از دو جهان گوشه غمی دارد همیشه سر به گریبان ماتمی دارد تو مرد صحبت دل نیستی، چه می دانی که سر به جیب کشیدن چه عالمی دارد اگر چه ملک عدم کم عمارت افتاده است غریب دامن صحرای خرمی دارد مکن ز رزق شکایت که کعبه با آن قدر ز تلخ و شور همین آب زمزمی دارد هزار جان مقدس فدای تیغ تو باد که در گشایش دلها عجب دمی دارد! لب پیاله نمی آید از نشاط بهم زمین میکده خوش خاک بی غمی دارد مباد پنجه جرأت در آستین دزدی کمان چرخ مقوس همین دمی دارد تو محو عالم فکر خودی، نمی دانی که فکر صائب ما نیز عالمی دارد صائب تبریزی