صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۴۳: خوشا کسی که ز عالم کناره ای دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا کسی که ز عالم کناره ای دارد به روزنامه هستی نظاره ای دارد نظر به جلوه مستانه که افکنده است؟ که روزگار دماغ گذاره ای دارد ز دستگیری غمخوارگان فریب مخور که بحر عشق غم بیکناره ای دارد اگر ز برگ خزان دیده می رود زردی شکسته رنگی ما نیز چاره ای دارد منم که پاک بود با فلک حساب مرا وگرنه هرکه تو بینی ستاره ای دارد ز داغ من دل اهل حساب پرخون است وگرنه ریگ بیابان شماره ای دارد منم که نیست پناهی درین محیط مرا وگرنه در ز صدف گاهواره ای دارد اگر به خاک فتد حسن، آسمان سیرست گل پیاده غرور سواره ای دارد اشاره فهم نمانده است ورنه هر سر خار به سوی عالم وحدت اشاره ای دارد سخن به خوش نمکی شور در جهان فکند به قدر اگر نمک استعاره ای دارد کسی ز جیب گهر سر برآورد صائب که رشته نفس پاره پاره ای دارد صائب تبریزی