صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۱۷: نشاط عالم فانی ملال می آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشاط عالم فانی ملال می آرد چو لاله دل سیهی رنگ آل می آرد مرا ز کاهش ماه تمام، روشن شد که هر کمالی با خود زوال می آرد فریب زینت دنیا مخور ز ساده دلی که گوشوار زرش گوشمال می آرد نفس درازی بیجا کمند آفتهاست به گله گرگ سگ هرزه نال می آرد اگر عرق، نکند پرده داری رویش که تاب شعشعه آن جمال می آرد؟ به می شکسته شود گر خمار مخموران مرا نظاره ساقی به حال می آرد کسی که رام کند آهوان وحشی را ترا به خون جگر در خیال می آرد نظر ز لفظ به معنی است موشکافان را مرا به دام کجا خط و خال می آرد؟ خیال آن دهن و فکر آن میان صائب مرا به عالم فکر و خیال می آرد صائب تبریزی