صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۷۱۳: فروغ ذره به چشم من آب می آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فروغ ذره به چشم من آب می آرد که تاب شعشعه آفتاب می آرد؟ فدای آبله پای جستجو گردم که از سراب سبوی پرآب می آرد شکسته رنگی ما را علاج خواهد کرد رخی که رنگ به روی نقاب می آرد ز عشق قسمت ما نیست غیر سینه چاک کتان چه از سفر ماهتاب می آرد؟ در آن ریاض به بی حاصلی سمر شده ام که نخل موم گل آفتاب می آرد ز فیض عشق ضعیفان چنان قوی شده اند که موج رخت به قصر حباب می آرد هزار میکده خون می کند تهی صائب کسی که یک سخن تلخ تاب می آرد صائب تبریزی