صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۹۸: ز نوبهار کجا گل شکفته می گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز نوبهار کجا گل شکفته می گردد؟ گل از ترانه بلبل شکفته می گردد ز زلف و عارض دلدار غافل افتاده است دلی که از گل و سنبل شکفته می گردد کسی کز آبله افتاده در گره کارش ز خار راه تو گلگل شکفته می گردد مرا دلی است درین بحر نیلگون چو حباب که از نسیم تزلزل شکفته می گردد ز آه سرد چه پرواست لاله رویان را؟ که از نسیم سحر گل شکفته می گردد گره ز غنچه پیکان شود به خون گر باز گل گرفته هم از مل شکفته می گردد دلی که گرد کدورت نبرد ازو سیلاب کجا ز سیر سر پل شکفته می گردد؟ دلی که داشت تغافل به التفات، امروز ز زخم تیغ تغافل شکفته می گردد دلی که تنگ گرفته است در میان حرصش کی از نسیم توکل شکفته می گردد؟ به خاکساری من نیست هیچ کس صائب اگر فلک ز تحمل شکفته می گردد صائب تبریزی