صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۶۷: فروغ گوهر دل از سر زبان تابد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
فروغ گوهر دل از سر زبان تابد صفای باغ ز رخسار باغبان تابد نمی توان به جگر داغ عشق پنهان کرد که نور این گهر از روزن زبان تابد مگر میانجی دیوار جسم برخیزد که آفتاب تو بر پیشگاه جان تابد درین زمانه باطل کسی که حق گوید برای خویش چو منصور ریسمان تابد اگر چو غنچه مرا صد زبان بود در کام حجاب عشق تو بر هم گه بیان تابد به نور عقل نبردیم ره ز خود بیرون مگر ستاره دیگر ز آسمان تابد تو گرم جلوه و صائب به خون خود غلطد که پرتو تو مبادا به این و آن تابد صائب تبریزی