صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۵۳: می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید کار شمشیر دو دم می کند ابروی سفید خواب من چون نشود تلخ ز پیری، که مرا می گزد بیشتر از مار سیه، موی سفید می کند ماه محرم مه عید خود را به خضاب آن که سیه می کند ابروی سفید سر برآرد ز گریبان کفن چون خورشید به شبستان لحد هرکه برد روی سفید پیر چون زنده دل افتد، ز جوان کمتر نیست می برد زنگ ز دل صبح به گیسوی سفید این که از چهره به ظاهر سیهی برد مرا کاش می برد سیاهی ز دلم موی سفید چون ز جان دست نشوییم، که همچون قلاب دامن مرگ به خود می کشد ابروی سفید خوشتر از عنبر خام است بهار عنبر نیست هرگز به دل پیر گران موی سفید صائب تبریزی