صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۴۹: تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا نهال تو قدر از گلشن تقدیر کشید سرو را فاخته از طوق به زنجیر کشید هرگز از سیل گرانسنگ، عمارت نکشد آنچه ویرانه ام از منت تعمیر کشید عشق خوش سهل برآورد مرا از دو جهان نتوان موی چنین از قدح شیر کشید نتوانست دل سخت ترا نرم کند آه گرمم که گلاب از گل تصویر کشید قدم راست روان خضر ره توفیق است سر چو پیکان نتوان از قدم تیر کشید بالش از دامن حوران بهشتی نکند خواب ما بس که پریشانی تعبیر کشید در خم زلف گرهگیر تو عاجز شده است دل صائب که عنان از کف تقدیر کشید صائب تبریزی