صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۳۵: آب در دیده پیمانه می می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آب در دیده پیمانه می می آید این چه شورست که از کوچه نی می آید نفس عیسوی از سینه خم می جوشد بوی روح از لب پیمانه می می آید اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد کار سنگ یده از ناله نی می آید سنگ در دامن اطفال به رقص آمده است می توان یافت که دیوانه به حی می آید طمع همت ازین شهرنشینان غلط است این نسیمی است که از جانب طی می آید من که باشم که ز رفتار تو از جا نروم؟ که ترا آهوی رم کرده ز پی می آید که به دامان گلستان لب میگون مالید؟ کز لب غنچه گل نکهت می می آید آنچه می آید از افکار تو بر دل صائب از می ناب کجا آید و کی می آید؟ صائب تبریزی