صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۳۱: ناله ای کز دل بیدرد برون می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ناله ای کز دل بیدرد برون می آید تیغی از پنجه نامرد برون می آید غم دنیا نه حریفی است که مغلوب شود مرد ازین معرکه نامرد برون می آید رنگ در آب و گلم گریه خونین نگذاشت لاله از تربت من زرد برون می آید چون گهر گرچه جگرگوشه این دریایم از یتیمی ز دلم گرد برون می آید عشق را از نظر گرم کند حسن ایجاد ذره با مهر جهانگرد برون می آید گر فتد ره به خرابات مغان قارون را به دو پیمانه جوانمرد برون می آید ماه در زیر سپر می شود از هاله نهان هر شبی کان مه شبگرد برون می آید گرچه از زیر و زبر کردن غمخانه ما سالها رفت، همان گرد برون می آید سببش تنگی خانه است نه بیدردیها از دل صائب اگر درد برون می آید صائب تبریزی