صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۲۷: خانه بر دوش غریبی ز وطن می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خانه بر دوش غریبی ز وطن می آید رو خراشیده عقیقی به یمن می آید آنچه بر زلف ایاز از دهن تیغ نرفت از حسودان به سر زلف سخن می آید حرم عصمت یوسف چه نشاط انگیزست طفل یکروزه در آنجا به سخن می آید خاطرش آینه برگ خزان می گردد هرکه بی باده گلگون به چمن می آید رخت هستی نگشود از دل ما بند ملال این گشاد از ید بیضای کفن می آید صدف از اشک گهر دامن دریا گردد هر کجا خامه صائب به سخن می آید صائب تبریزی