صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۲۱: بوی دل از نفس باد صبا می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بوی دل از نفس باد صبا می آید می توان یافت کز آن زلف دوتا می آید بی قناعت نتوان شد به سعادت مشهور این صفیری است که از بال هما می آید ناله و خنده این باغ بهم پیچیده است غنچه در وقت شکفتن به صدا می آید همت از پیر مغان جوی که چون کار افتد کار تیغ دو دم از قد دوتا می آید می شود گرچه بیابانی از آواز تو هوش دل رم کرده ز بوی تو بجا می آید این کمانی که دل وحشی من زه کرده است یک سر تیر ز من سایه جدا می آید نیست در غیب اگر باغ و بهاری صائب اینقدر معنی رنگین ز کجا می آید؟ صائب تبریزی