صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۶۱۶: بس که در سینه من تیر پی تیر آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بس که در سینه من تیر پی تیر آید نفس از دل چو کشم ناله زنجیر آید رشته طول امل را نتوان پیمودن قصه شوق محال است به تقریر آید هیچ کس راه به سررشته تقدیر نبرد چون سر زلف تو دردست به تدبیر آید؟ دل رم کرده ما را به نگاهی دریاب این نه صیدی است که دایم به سر تیر آید رزق چون زود دهد دست بهم، زود رود نکنم شکوه اگر روزی من دیر آید صائب از کاهکشان فلک اندیشه مکن نیست چون جوهر مردی چه ز شمشیر آید؟ صائب تبریزی