صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۹۷: باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟ تلخی می نمک تلخی بادام شود بوسه در ذائقه اش باده لب شیرین است تلخکامی که بدآموز به دشنام شود رهنوردان ترا مرگ نگیرد دامن بر شهید تو کفن جامه احرام شود لب جام از هوس بوسه دهن غنچه کند چون ز می صفحه رخسار تو گلفام شود موج گرداب نیم، گردش پرگار نیم تا به کی نقطه آغاز من انجام شود؟ شوق دریاکش و در شیشه کم ظرف فلک آنقدر خون جگر نیست که یک جام شود تا در آن زلف توان رفت سراسر صائب دل رم کرده چه افتاده به من رام شود؟ صائب تبریزی