صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۹۵: باده در شیشه و پیمانه من سنگ شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده در شیشه و پیمانه من سنگ شود سبزی بخت بر آیینه من زنگ شود تا فشاندم به جهان دست سبکبار شدم شود آسوده فلاخن چو سبک سنگ شود بر زمین می زندش سنگدلیهای فلک ساز هرکس که درین دایره آهنگ شود کوه تمکین تو در پله نازست تمام این نه سنگی است که محتاج به پاسنگ شود بوی گل در گره غنچه کند خود را جمع غم محال است که بیرون ز دل تنگ شود عمر را کوه غم و درد سبک جولان کرد می رود تند چو سیلاب گرانسنگ شود هرکه را تنگ شود خلق ز سودا صائب چرخ و انجم به نظر دامن پرسنگ شود صائب تبریزی