صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۹۲: گل بی خار درین غمکده کم سبز شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل بی خار درین غمکده کم سبز شود دست در گردن هم شادی و غم سبز شود حاصل ما دل پاره است، چنین می باشد سرزمینی که به شورابه غم سبز شود طی شد ایام برومندی ما در سختی همچو آن دانه که در زیر قدم سبز شود اگر از تشنه لبی آب شود دانه دل به ازان است که از ابر کرم سبز شود نیست غیر از دل خرسند درین خارستان کف خاکی که در او باغ ارم سبز شود تا بود ریشه قارون به زمین، هیهات است که درین باغ نهالی ز کرم سبز شود گر براندازی ازان روی عرقناک نقاب سر بسر ریگ بیابان عدم سبز شود می توان بخت برومند به خون خوردن یافت که ز میرابی شمشیر، علم سبز شود آنقدر در حرم از شوق تو اشک افشانم که چو طوطی پر مرغان حرم سبز شود گر چنین عشق تو بر سنگدلان زور آرد سبحه برهمن از اشک صنم سبز شود بگسل از صحبت این همسفران تا چون خضر هرکجا پای نهی جای قدم سبز شود از سخنهای تو صائب که ازو آب چکد عجبی نیست اگر لوح و قلم سبز شود صائب تبریزی