صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۷۷: دل آگاه به هر شورشی از جا نرود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل آگاه به هر شورشی از جا نرود آب گوهر بسر از جوشش دریا نرود غرض اهل دل از سیر و سفر آزارست می کشم دامن ازان خار که در پا نرود بار غم از دل مجنون که تواند برداشت؟ ناقه لیلی اگر جانب صحرا نرود از نفس زخم دل آینه ناسور شود درد عاشق به فسونسازی عیسی نرود می اگر با خبر از آفت صحبت گردد هرگز از خم به پریخانه مینا نرود چشم بینا دهن زخم دل آگاه است خون محال است که از دیده بینا نرود نقطه بخت سیه، ریخته کلک قضاست این سیاهی به عرق ریزی دریا نرود گره از کار جهان وانکند چون دم صبح دل شب هرکه به دریوزه دلها نرود جلوه موج سراب آفت کوته نظرست صائب از راه به آرایش دنیا نرود صائب تبریزی