صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۷۴: می شود آب روان چون به رگ تاک رود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می شود آب روان چون به رگ تاک رود صرفه آب در آن است که در خاک رود همه شب گرد دل سوختگان می گردی کس ندیدم که در آتش چو تو بیباک رود گرد گشتیم و بلندست همان پایه ما خاکساری علمی نیست که در خاک رود خشک شد چشمه شمشیر ز سرگرمی من تا ازین شعله آتش چه به فتراک رود چشمه عشق به دریای کرم پیوسته است نظر عشق به هرکس که فتد پاک رود حال مرغان گرفتار چه خواهد بودن؟ در مقامی که قفس با دل صد چاک رود حیف و صد حیف که در عالم امکان صائب گوشه ای نیست که کس با دل غمناک رود صائب تبریزی