صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۶۶: دل خالی ز هوس خلوت جانانه بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل خالی ز هوس خلوت جانانه بود شیشه چون شد تهی از باده پریخانه بود دلش از کوتهی رشته عمرست کباب گریه شمع نه در ماتم پروانه بود شکن زلف تو از خال فریبنده ترست گره دام تو دلچسب تر از دانه بود بی جنون دایره حسن بود بی پرگار مرکز حلقه اطفال ز دیوانه بود دایم از کیف دو بالاست دماغش بر تخت هرکه را تاج و نگین، شیشه و پیمانه بود بخت سبزی که توانگر به دعا می طلبد قانعان را به نظر سبزه بیگانه بود خرج من دایم از اندازه دخل است زیاد مور در خرمن من بیشتر از دانه بود لب پیمانه بود نقل شرابم صائب مطرب محفل من نعره مستانه بود صائب تبریزی