صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۵۹: تا حیا سرمه کش نرگس جادوی تو بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا حیا سرمه کش نرگس جادوی تو بود شبنم خلد نظر باز گل روی تو بود شعله شوخ ملاحت ز رخت می تابید آب حیوان صباحت همه در جوی تو بود چشم بر سرمه نمی کرد سیه، مژگانت وسمه از طاق دل افتاده ابروی تو بود سرو برجسته بستان رعونت بودی شاخ گل دست نشان قد دلجوی تو بود برق با آنهمه شوخی که جهان می سوزد شرر مرده آتشکده خوی تو بود لب نهادی به لب ساغر و رفتی از دست حیف ازان هیکل شرمی که به بازوی تو بود صائب تبریزی