صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۵۱: تا به کی مردم چشمم هدف خار بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به کی مردم چشمم هدف خار بود؟ رگ من جاده نشتر آزار بود همچنان در ته دیوار شکسته است تنم اگرم بال هما طره دستار بود تازه و تر برساند به بهار دگرش گل اگر در قفس مرغ گرفتار بود چند در کوی تو ای خانه برانداز وفا نامه ام در بغل رخنه دیوار بود؟ ثمر پخته نگیرد به سر شاخ قرار سر منصور ز خامی است که بر دار بود نتوان حرف کشید از لب ما چون لب جام ساکن میکده شرط است که ستار بود کمترین عقده سر در گم او آبله است در ره عشق که یک عقده گشا خار بود لذت عشق فراموش نگردد صائب این نه درسی است که محتاج به تکرار بود صائب تبریزی