صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۵۰۳: غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند ای بسا زخم نمایان به دل زنده زدند محو یکتایی نقاش نگردید کسی همه چون آینه بر نقش پراکنده زدند شکوه از بخت نکردند سبکرفتاران در دل ابر سیه برق صفت فرخنده کردند غفلت خویش گزیدند به بیداری بخت ساده لوحان که در طالع فرخنده زدند دست منعی که فشاندند بزرگان به فقیر پشت پایی است که بر دولت پاینده کردند مرکز دایره حسن مصور گردید خال مشکین چو بر آن چهره زیبنده زدند این صدفها که خموشند درین دریابار می توان یافت که بر گوهر ارزنده زدند نیست مژگان، که به تقصیر پریشان نظری مشت خاری است به چشم من بیننده زدند صائب آنان که گزیدند به غمها غم عشق دست بر سینه غمهای پراکنده زدند صائب تبریزی