صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۹۳: بال پرواز خود آن مردم غافل بستند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بال پرواز خود آن مردم غافل بستند که به زنار علایق کمر دل بستند جلوه موج سراب است جهان در نظرش چشم حق بین کسی را که ز باطل بستند در جنت نگشایند به رویش فردا بر رخ هرکه درین نشأه در دل بستند شکوه اهل دل از عشق ندارد انجام چون ننالد جرسی را که به محمل بستند؟ نشود پنجه تدبیر عنانگیر قضا خار و خس کی ره امواج به ساحل بستند؟ رو مگردان ز دم تیغ که بسمل شدگان دام از دیده خود در ره قاتل بستند زود باشد که گشایند دهن را به سؤال صائب آنان که در فیض به سایل بستند صائب تبریزی