صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۷۸: دلش از گریه من رنگ نمی گرداند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلش از گریه من رنگ نمی گرداند کوه را سیل گرانسنگ نمی گرداند بس که ویرانه ام از گرد علایق پاک است سیل در خانه من رنگ نمی گرداند غم عالم چه کند با دل خوش مشرب من؟ عکس بر آینه جا تنگ نمی گرداند گرچه مضراب من از ناخن الماس بود ساز من پرده آهنگ نمی گرداند مگر از خط دل سخت تو ملایم گردد ورنه سیلاب من این سنگ نمی گرداند جگر خاک ز تیغ تو بدخشان گردید دل سنگ تو همان رنگ نمی گرداند روشنی آینه را می کند از جوهر پاک حسن رو از خط شبرنگ نمی گرداند دل سنگین ترا گریه ام از جا نبرد زور سیلاب من این سنگ نمی گرداند انقلاب و دل سودازده من، هیهات چهره سوختگان رنگ نمی گرداند نیست از ذره من بر دل گردون باری مرکز این دایره را تنگ نمی گرداند از حضر آنقدر آزار کشیدم صائب که سفر خلق مرا تنگ نمی گرداند صائب تبریزی