صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۱۷: کوهکن کیست به گرد من شیدا برسد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کوهکن کیست به گرد من شیدا برسد؟ جنبش قاف محال است به عنقا برسد جگر تشنه صحرای علایق ترسم سیل ما را نگذارد که به دریا برسد عالمی همچو صدف چشم و دهن وا کرده است به که تا گوهر عبرت ز تماشا برسد؟ می گذراند کم نعمت باقی فردا هر چه اینجا به تو از نعمت دنیا برسد هرگز از کبر نکردی نگهی در ته پا به تو چون مایده فیض ز بالا برسد؟ ناقص از تربیت چرخ نگردد کامل باده خام محال است به مینا برسد حیف و صد حیف که در دایره امکان نیست اهل دردی که به درد سخن ما برسد شهپر دامن عصمت به فلک می ساید پی یوسف چه خیال است زلیخا برسد از کمندش نجهد هیچ شکاری صائب دست هرکس که به آن زلف چلیپا برسد صائب تبریزی