صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۱۰: من که دارم که گلم بر سر بالین ریزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که دارم که گلم بر سر بالین ریزد؟ قطره ای چند مگر دیده خونین ریزد بهله هر گاه کند بر کمرش دست انداز رشک در سینه من ناخن شاهین ریزد به امیدی که به آن گوشه دستار رسد گل زر خود همه در دامن گلچین ریزد بوی پیراهن یوسف به عبیری نخرد هر غباری که ازان طره مشکین ریزد نارسا نیست سر زلف تو در گیرایی از کمند تو محال است یک چین ریزد کیست بر صفحه ایام بغیر از صائب؟ کز زبان قلمش معنی رنگین ریزد صائب تبریزی