صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۰۹: زنگ غفلت ز دل من نگران می خیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زنگ غفلت ز دل من نگران می خیزد از زمین سبزه خوابیده گران می خیزد دیده ای آب ده از چهره گل چون شبنم که دمادم نفس سرد خزان می خیزد عیش در کوی مغان بر سر هم ریخته است پیر ازین خاک طرب خیز جوان می خیزد عاشق و شکوه معشوق، خدا نپسندد سبزه از تربت من بسته زبان می خیزد اثر آه من از سینه افلاک بپرس گرد این تیر سبکرو ز نشان می خیزد اثر ظلم محال است به ظالم نرسد ناله پیش از هدف از پشت کمان می خیزد با دل سوخته خوش باش که در محفل عشق از سپندی که نسوزند فغان می خیزد رایت قافله عشق سبکرفتاری است که به همت ز سر هر دو جهان می خیزد سینه چاکان ترا از دل بی صبر و قرار چون جرس از در و دیوار فغان می خیزد بی سپر در دهن تیغ درآید صائب هر که را مهر خموشی ز دهان می خیزد صائب تبریزی