صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۴۰۰: پایم از گرمی رفتار چنان می سوزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پایم از گرمی رفتار چنان می سوزد که دل آبله بر ریگ روان می سوزد وادی شوق چه وادی است که طفلی به هوس گر کند مرکب نی گرم، عنان می سوزد حرم عصمت میخانه چه دارالامنی است شمع مهتاب به فانوس کتان می سوزد دل بیدار ازین صومعه داران مطلب کاین چراغی است که در دیر مغان می سوزد آتشین شکوه ای از لعل تو در دل دارم که اگر لب بگشایم دو جهان می سوزد صبح محشر ز جگر صد نفس سرد کشید همچنان لقمه عشق تو دهان می سوزد چون به دیوان برم این تازه غزل را صائب؟ که به یک چشم زدن کلک و بنان می سوزد؟ صائب تبریزی