صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۳۹۱: اشک را دیده من گوهر غلطان سازد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشک را دیده من گوهر غلطان سازد آه را سینه من سنبل و ریحان سازد هست چون تیغ دودم در نظر غیرت من حسن را آینه هر چند دو چندان سازد گریه از جا نبرد حسن گران تمکین را سرو را آب محال است خرامان سازد پرده پوشی طمع از پرده دران نتوان داشت چون کسی عیب خود از آینه پنهان سازد؟ شور محشر که کند زیر و زبر عالم را وقت ما را نتوانست پریشان سازد عیب خود صاف ضمیران نتوانند نهفت مرده را آب محال است که پنهان سازد زرد رویی نکشد روز قیامت صائب هر که با خون دل از نعمت الوان سازد صائب تبریزی