صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۳۷۴: زاهد خشک ز میخانه چه لذت گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زاهد خشک ز میخانه چه لذت گیرد؟ گل کاغذ ز بهاران چه طراوت گیرد؟ کنج عزلت به پریشان نظران زندان است دل رم کرده محال است ز خلوت گیرد دل پریشان و پریشانتر ازو زلف حواس به چه امید کسی دامن فرصت گیرد؟ سرو از برگ سراپا کف در یوزه شده است که ز بالای تو سرمشق رعونت گیرد نکشد زیر زمین وحشت تنهایی را هر که در روی زمین خوی به وحدت گیرد تا نشویند به خونابه دل دست دعا چه خیال است که دامان اجابت گیرد؟ کوته آندیش تری نیست ز من عالم را در ره سیل مرا خواب فراغت گیرد مشو از یاس نفس پیش عزیزان غافل کز نفس آینه صاف کدورت گیرد غیر صائب که به جور تو بدآموز شده است کیست این کاسه پر زهر به رغبت گیرد؟ صائب تبریزی