صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۳۲۵: پاس اندوه دل تنگ نگه می دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پاس اندوه دل تنگ نگه می دارد شیشه ما طرف سنگ نگه می دارد در زمان دل دیوانه من هر طفلی چون فلاخن به بغل سنگ نگه می دارد بلبل از سیر مقامات ندارد خبری عشق کی پرده آهنگ نگه می دارد؟ چون گل از خنده پریشان شود اوراق حواس غنچه را جمع دل تنگ نگه می دارد سنگ کم نیست کسی را که به میزان نظر چون گهر عزت هر سنگ نگه می دارد غرض این است که غیری نکند در دل جای آن که ما را به دل تنگ نگه می دارد شیشه را از خطر سنگ حوادث صائب بیشتر باده گلرنگ نگه می دارد صائب تبریزی