صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۳۰۳: عشق صد لخت جگر بر مژه تر دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق صد لخت جگر بر مژه تر دارد گره افزون خورد آن رشته که گوهر دارد عاشق آن است که پا بر سر افلاک نهد باده آن است که خشت از سر خم بردارد از خط سبز چه پرواست لب لعل ترا؟ چه زیان موج به سرچشمه کوثر دارد؟ رشک بر کوکب اقبال حباب است مرا که به هر چشم زدن عالم دیگر دارد گریه و آه، گل و سبزه باغ هنرست تیغ در آتش و آب است که جوهر دارد غنچه در جامه خود چاک زدن عاجز نیست دل عاشق چه غم از طارم اخضر دارد؟ مدعی کیست که هنگامه ما سرد کند؟ آتش ما مدد از دامن محشر دارد هر قدر مرتبه عشق بلند افتاده است سخن صائب ما رتبه دیگر دارد صائب تبریزی