صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۲۸۹: دل سنگین ترا هر که به انصاف آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل سنگین ترا هر که به انصاف آرد می تواند به توجه پری از قاف آرد هر که در پرده خورد خون جگر همچو غزال ای بسا نافه سربسته که از ناف آرد هرکه چون بحر تواند گهر از لب ریزد به لب خود چه ضرورست کف لاف آرد؟ عشق پاک آینه چهره معشوق بود مهر را صبح برون از نفس صاف آرد بی اجل یاد کسی خلق به نیکی نکنند مرگ این طایفه را بر سر انصاف آرد غنچه می داشت اگر درد سخن، می بایست بلبلان را به سراپرده الطاف آرد صائب از کلک شکربار دل عالم برد طوطیان را نتوانست به انصاف آرد صائب تبریزی