صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۹۴: به گوشم ناله اغیار دردآلود می آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به گوشم ناله اغیار دردآلود می آید درین محفل زچوب بید بوی عود می آید مگر بال و پر همت به فریادم رسد، ورنه چه قطع راه شوق از پای خواب آلود می آید؟ زتمکین تو صبح محشر از جا برنمی خیزد تو گر قامت بر افرازی قیامت زود می آید نبیند مرگ تلخ عاشقان را هیچ سنگین دل! هنوز از بیستون فریاد دردآلود می آید که خود را بر دل ما خاکساران می زند یارب؟ که آه از سینه چون زنبور خاک آلود می آید گهر بر صفحه آیینه خود را چون نگه دارد؟ عرق از چهره صافش به دامن زود می آید اگر دل را سبک خواهی، به لب مهر خموشی زن که دود دل برون زین روزن مسدود می آید کسی کاینجا نشوید چهره از اشک پشیمانی به صحرای جزا با روی گردآلود می آید زحیرانی همان در وادی سرگشتگی محوم اگر پیشانیم بر کعبه مقصود می آید صائب تبریزی