صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۷۳: زآتش گل به اعجاز رخ نیکو برویاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زآتش گل به اعجاز رخ نیکو برویاند گل از آتش به سحر نرگس جادو برویاند سپند از آتش و خال از رخ و از دل سویدا را اگر خواهد به حکم گوشه ابرو برویاند به دست کوته ما ای تغافل پیشه رحمی کن هواس سنبلت وقت است از کف مو برویاند چه غم دارم گر افتادم زپا در جستجوی او؟ هجوم شوق صد بال و پر از بازو برویاند اگر یک کف عرق زان سنبل تر بر زمین ریزد زمین از هر کف خاکی گل شب بو برویاند هلاک خواب شیرین خسرو و غافل ازین معنی که خون بیگناهان خنجر از پهلو برویاند خوشا خار سر دیوار و بخت سبز او صائب اگر طالع گل ما را به این نیرو برویاند صائب تبریزی