صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۶۲: نگردد زهر سبز آنجا که تریاق از زمین روید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نگردد زهر سبز آنجا که تریاق از زمین روید در آن کشور که باشد غمگساری غم کجا ماند؟ خدنگ راست رو زود از کمان دلگیر می گردد دل آگاه در زیر فلک یک دم کجا ماند؟ زهر گردش فلک بر خاک ریزد رنگ طوفانی بنای عمر با این سیلها محکم کجا ماند؟ هجوم بوالهوس نگذاشت در کوی تو یک عاشق درین هنگامه پر دیو و دد آدم کجا ماند؟ اگر سنجی به میزان وفا کوه غم ما را ترا در پله انصاف، سنگ کم کجا ماند؟ زبی شرمی نماند آبروی نیکوان صائب حیا تا هست این گلزار بی شبنم کجا ماند؟ در آن دل از هلاک عشقبازان غم کجا ماند؟ گره در خاطر خورشید از شبنم کجا ماند؟ عبث پیچیده در جان سبکرو جسم پا در گل مسیحای زمان در دامن مریم کجا ماند؟ چنین کز دیده شوخ کواکب می جهد آتش دل بی داغ در معموره عالم کجا ماند؟ مسلسل چون شود امواج، می پاشد ز هم کشتی به حال خویش دل در زلف خم در خم کجا ماند؟ صائب تبریزی