صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۴۹: نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه هر پیمانه ای از حال خود ما را بگرداند مگر رطل گران این سنگ را از جا بگرداند به جد وجهد نتوان گرد هستی از خود افشاندن مگر سیلاب را از حال خود دریا بگرداند کنند آزاد مرغی را که گردانند گرد خود مرا تا کی جنون بر گرد این صحرا بگرداند؟ نمی آید ازین ظاهرپرستان باطن آرایی چگونه رخت خود را صورت دیبا بگرداند؟ دل روشن بد و نیک جهان را خوب می بیند کجا آیینه رو از زشت و از زیبا بگرداند؟ مکافات عمل در چشم ظالم خواب می سوزد از ان در خانه های زخم، پیکان جا بگرداند تفاوت نیست در اجزای این وحشت سرا صائب کسی تا چند جای خویش را بیجا بگرداند؟ صائب تبریزی